Zagadnienia bezpieczeństwa dźwigów, w tym dźwigów osobowych i towarowo-osobowych, szczegółowo regulują przepisy. Przed wstąpieniem Polski do Unii Europejskiej obowiązywały przepisy ustanawiane w Polsce. Urząd Dozoru Technicznego wydawał warunki techniczne, które oparte były na Polskich Normach, opracowywanych i wydawanych przez Polski Komitet Normalizacyjny. Po wstąpieniu Polski do UE obowiązują nas przepisy europejskie dotyczące przepływu towarów i usług. Dla dźwigów nadrzędnym dokumentem jest dyrektywa dźwigowa, określająca zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa, które należy spełnić przed oddaniem dźwigu do użytku. Dyrektywa nie podaje szczegółowych wymogów ani rozwiązań technicznych. Aby umożliwić spełnienie jej wymagań, Komitet Techniczny CEN/TC 10 opracował normy europejskie, które są zharmonizowane z dyrektywą dźwigową. Status zharmonizowania oznacza, że jeżeli wyrób spełnia wymagania zawarte w normach zharmonizowanych, to istnieje domniemanie jego zgodności z zasadniczymi wymaganiami w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa. Obecnie z dyrektywą dźwigową zharmonizowanych jest 16 norm.

W normach zharmonizowanych zawarte są przepisy bezpieczeństwa dotyczące budowy i instalowania dźwigów, które powinny spełniać poszczególne rodzaje dźwigów, jak również wymagania dotyczące zachowania dźwigów w szczególnych sytuacjach. Dźwigi osobowe i osobowo-towarowe powinny być bezpieczne dla pasażerów podczas użytkowania w normalnych warunkach i w sytuacjach szczególnych. Normy europejskie zostały wprowadzone w Polsce jako Polskie Normy. Oprócz przepisów wynikających z prawodawstwa Unii Europejskiej istnieją krajowe przepisy odnoszące się do dźwigów jako wyposażenia technicznego budynków.