Stosowanie dźwiękowych systemów ostrzegawczych w Polsce – 20 lat badań i doświadczeń – 3/2022

Ilość:
10,00 

Opis

Dział: TECHNICZNE ŚRODKI OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ

Autor: Paweł JANIK, Tomasz POPIELARCZYK

 

Centrum Naukowo-Badawcze Ochrony Przeciwpożarowej im. Józefa Tuliszkowskiego – Państwowy Instytut Badawczy (CNBOP-PIB) w 2022 r. obchodzi swoje 50-lecie. Początkowo na jego działalność składały się głównie badania naukowe i usługi dla straży pożarnej w zakresie sprzętu do prowadzenia działań ratowniczo-gaśniczych – pojazdów pożarniczych, sprzętu gaśniczego, wyposażenia i ubrań osobistych strażaków. Wraz z rozwojem technologicznym pojawiały się nowe wyzwania stawiane jednostkom ochrony przeciwpożarowej. Przełomowy był 1984 r., Instytut zmienił wówczas nazwę na Centrum Naukowo-Badawcze Ochrony Przeciwpożarowej. Ta symboliczna zmiana stanowiła jednocześnie namacalny dowód przełomu w postrzeganiu zagadnień ochrony przeciwpożarowej. W odniesieniu do urządzeń przeciwpożarowych stosowanych w obiektach budowlanych oznaczała podejście ukierunkowane na projektowanie, badania oraz wdrażanie do praktyki systemów ochrony przeciwpożarowej. Od tego momentu rozpoczął się rozwój innowacyjnych rozwiązań techniki i automatyki pożarowej, najpierw w zakresie systemów sygnalizacji pożarowej. Początkowo instalowano je w budynkach jako urządzenia służące przede wszystkim do detekcji dymu, płomieni oraz wzrostu temperatury. Funkcję alarmowania realizowały sygnalizatory optyczne i sygnalizatory akustyczne.

W 2003 r. na polskim rynku pojawiły się pierwsze dźwiękowe systemy ostrzegawcze (DSO), które zmieniły dotychczasowe podejście do alarmowania. W miejsce trudno identyfikowalnych przez użytkowników obiektów budowlanych sygnałów dźwiękowych zaczęto stosować komunikaty głosowe. Umożliwiały one przekazywanie informacji instruujących o właściwym sposobie postępowania w razie konieczności ewakuacji z obiektu.