Nieustannie powiększamy swoją wiedzę o zjawisku pożaru, jego oddziaływaniu na konstrukcje i reakcję ludzi, a przy tym o wpływie systemów bezpieczeństwa na zagrożenie stwarzane przez pożar. Przybywa narzędzi inżynierskich zajmujących się modelowaniem zjawiska pożaru, poprawia się też ich jakość. Istnieje wiele naukowych metod oraz modeli opisujących zjawisko pożaru czy też miejsce akcji. Mamy również dostęp do komputerowych implementacji modeli, jednakże złożoność ochrony przeciwpożarowej w dużym stopniu ogranicza powszechne użycie tych narzędzi.

Obecnie najpowszechniejszym podejściem do oceny bezpieczeństwa pożarowego budynku jest precyzyjne zdefiniowanie parametrów modelu rozwoju pożaru i/lub ewakuacji dla niewielkiej liczby szczegółowo wybranych scenariuszy. Wykorzystanie ilościowej analizy ryzyka do oceny bezpieczeństwa w znacznym stopniu poprawia jakość oraz zakres tych analiz [1]. Ze względu na złożoność oraz brak powszechnych narzędzi jej stosowanie ogranicza się jednak do obiektów o znaczeniu strategicznym, takich jak elektrownie atomowe czy zakłady przemysłowe. Dlatego też nadal w budynkach, tam, gdzie wymagane są obliczenia inżynierskie do weryfikacji rozwiązań, podstawowym narzędziem pozostają symulacje CFD.